Krzysztof D. Szatrawski

TERROR

Zbierali się do pracy nocą. Czytali
Raporty, zaświadczenia, akta.
Pośpiesznie podpisywali wyroki.
Ziewali. Pili wino.

Rankiem rozdawali żołnierzom wódkę.
Wieczorem przy świecy
Wywoływali z listy mężczyzn, kobiety.
Pędzili na ciemne podwórze.

Ściągali z nich obuwie, bieliznę, sukienki.
Wiązali w toboły.
Ładowali na podwodę. Wywozili.
Dzielili pierścionki, zegarki.

Nocą gnali bosych, gołych
Po oblodzonych kamieniach,
Naprzeciw północno-wschodniego wiatru
Na pustkowie za miastem.

Zaganiali kolbami na skraj urwiska.
Oświetlali ręczną latarką.
Pół minuty pracowały karabiny.
Dobijali bagnetem.

Jeszcze niedobitych zwalali w dół.
Śpiesznie zasypywali ziemią.
A później z szeroką rosyjską pieśnią
Wracali do miasta, do domu.

A kiedy dniało do tych samych jarów podkradały się
Żony, matki, psy.
Rozrywały ziemię. Gryzły się o kości.
Całowały kochane ciało.

26 kwietnia 1921, Symferopol